Nou Grootmeester, eerlijk gezegd...

...sta mij toe toe te lichten. Want hoewel soms afgedaan als vroeg-middeleeuwse of laat-romeinse nonsens, leerde een bezoek aan Vaticaanstad in een vorig leven me dat er, zo rond 855 om iets preciezer te zijn, een vrouw was die zich aanvankelijk voordeed als Engelse monnik, en benoemd is geweest tot Paus Johannes I, Johanna zeg of denk maar. Pikant en aldus interessant detail daarbij is dat zij nogal van het frivole type moet geweest zijn, zeg of denk maar verder sexueel actief ende creatief, dermate dat zij tijdens een Paasprocessie niet enkel viel (zoals haar verlosser ooit eens voordeed), doch meer dan dat, ook beviel...

Voor dergelijke fratsen was de samenleving destijds nog niet rijp genoeg (terwijl we met huidige exemplaren al eens schalks kunnen refereren naar jeugdige kwajongensstreken), zodat zij prompt werd gestenigd.. Tot schande van de geestelijkheid uiteraard.

Barden trokken alras Europa rond, zingend "Give me Pope, Johanna", in onze contreien alras aangerand tot "Laat het vlas maar groeien", waarbij men het ongegeneerd over Johanna's beruchte bos schaamhaar had.

Alle gekheid op een stokje, die zij niet had, maar nieuwe Pauselijke kandidaten dienden sindsdien wel op een verhoogde troon met 'uitsparing' te gaan zitten, waarna de jongste deelnemer moest voelen of dit nieuwe exemplaar wel degelijk ballen aan zijn lijf had. Daarbij diende deze geestige, excuses geestelijke, luidop; desgevallend uiteraard, "HABET !" te roepen, vrij vertaald "Hij heeft !", waarna de overige geestelijken Gregoriaansgewijs "Deo Gratias", God Zij Dank, riepen !

Wat leren wij hier weeral eens uit en hoe moeten wij daar weeral eens verder mee, vraagt u zich schalks af ? Vroeger waren, herleest u ook mijn vorige geurrijke bijdrage, betere tijden. Na Johanna, en geschiedenis heeft dit ondertussen uitvoerig bewezen, was er nog enkel sprake van klootzakkerij.............................