Dada Paradoxman...

...kan kort zijn vandaag, na een weekje als dit (hoogst vermoeiende zelf-motivatie op het werk) bevindt hij zich in een staat van "Paralytic Euphoria". Zoek maar op internet. Het is alsof de zon zich nestelt in zijn nieren: hij voelt het op en neer zijn ruggegraat. Het is alsof de maan zich vestigt in zijn lever: een gevoel van duisternis overheerst, onderbroken door een langzaam bewegende klaarte. Het is alsof de sterren zich meester maken van zijn hersenen: zoeven, tollen en draaien, of eerder nog ongecontroleerd vliegen.
Maar in wishful-thinking zijn we eenvoudig-weg niet geïntereseerd, en trouwens, we zoeken kunst, bzstz mzdzwzrkzrs, hoge kunst, geen lage sensatie.
Zoals er materieel niets anders bestaat dan energie, massa en de voortdurende wisselwerking ertussen; zo bestaat er maatschappelijk niets anders dan werken, studeren en kunst.

-Vragen, tot zover?
-Of het eerste met seksuele euforie te maken heeft?
-Die vraag komt altijd...
...blijkbaar eerder een universeel plezier... een periode van individuele contemplatie (paralytic) verstrengelt met een collectieve stemming van nieuwsgierigheid (euphoria).
Met de gewone alledaagse en nachtelijke stadsgevaren heeft het te maken, ja. Met het trotseren en uitdagen ervan en het zich ervan-afbakenen-op-gepaste-tijden. "Actieve rust" zou je het misschien kunnen vertalen.