Dada Paradoxman...

...hoeft zichzelf niet helemaal te herkennen.

Dada Paradoxman...

... is als de kippen bij uw energiefactuur.



Als Electrabel de passie preekt, N'meester let op uw eieren!

Nou Grootmeester, eerlijk gezegd...

...een ei is ovaal maar de dooier is rond, hoe kan dat toch?

Dada Paradoxman...

...'t is te lang geleden ik kan het me niet meer herinneren.

Dada Paradoxman...

...slentert door de Voldersstraat. Vanuit de Veldstraat, richting De Slechte komt hij, aan zijn rechterkant, voorbij Het Paard Van Troye. Boekenwinkel. In de winkel een waarschuwingsbordje: Roken is enkel toegestaan als u zelf in brand staat. Een kwartier later, op terras aan de overkant van de straat, bij een Capucino, is hij de eigenaar geworden van "Over literatuur" geschreven door Umberto Eco, uitgegeven bij Bert Bakker, Amsterdam 2003. Oorspronkelijke titel: Sulla letteratura, 2002 Umberto Eco.

Vorige nacht, de nacht is een vruchtbare tijd, is "vruchtbaar" het juiste woord?, de nacht is een andere tijd. Hij kan het u wel verklappen, vorige nacht, onder zijn leeslampje, met een gedroogde vijg en een Calvados. De vijg: de hele Mediterane wereld-en-geschiedenis erin geconcentreerd. Calvados: uit Normandië, vanuit de Mediterane wereld-en-geschiedenis richting Gent. Je drinkt er minder van dan van rode wijn, gemaakt van appels in plaats van druiven, besluit: op alle gebied steviger dan rode wijn. Wacht de nacht op de nachtwacht?

De drie eerste hoofdstukken van de achttien.
Over enkele functies van de literatuur.
Het lezen van het Paradijs.
Over de stijl van het Manifest.
Dit laatste inderdaad over het Communistisch Manifest van Karl Marx en Friedrich Engels. Bij gelegenheid wil ik dat hoofdstukje wel eens fotocopiëren voor geïntereseerden.
Het tweede over het laatste deel van de Goddelijke Comedie van Dante.



In onze contreien bloeien, terwijl Dante schrijft, de late middeleeuwen, in Italië markeert Dante het vooruitzicht van de Renaissance. Je herinnert je van de geschiedenisles de Guldensporenslag van 1302.

De Comedie van Dante past in een rijtje van drie meesterwerken van hallucinante verhalen met een bijbelse sfeer: de twee andere zijn Lucifer van Vondel en de Apocalyps van Johannes. Als het u kan aanmoedigen: de Apocalyps: het meest ketterse verhaal uit het evangelie. Verschillende invloedrijke ketterse bewegingen hebben zich erop geïnspireerd.

Eco in zijn tweede hoofdstuk:

Het Paradijs van Dante is de apotheose van het virtuele, van het immateriële, van de zuivere software, zonder het gewicht van de aardse en helse hardware, waarvan het afval in het Vagevuur achterblijft. Het Paradijs is meer dan modern, het kan voor de lezer die de geschiedenis is vergeten, geweldig futuristisch worden. Het is de triomf van zuivere energie, die het web ons beloofd en nooit zal kunnen geven, het is de verheerlijking van stromen, van orgaanloze lichamen, een gedicht dat uit novea en dwergsterren bestaat, een ononderbroken bigbang, een verhaal waarvan de de gebeurtenissen de lengte van lichtjaren beslaan (..)

Nog een vijg, nog een Calvados.
Als u zelf in brand staat... goed gevonden: hallucinant, luciferiaans, dantesque.

Nou Grootmeester, eerlijk gezegd...

...wist u dat (en zoniet, nu wel, tenminste als u verder leest)
badminton, naast coïtus interruptus, één van de oudste sporten ter wereld
is ?
In India zijn kolentekeningen eerlijk gevonden van een paar duizend jaar
oud. Daarop werden geen kolen afgebeeld,
pientere lezer, doch een spel met als thema een vliegend voorwerp (vrucht ?
gewicht ?) waaraan veren waren vastgemaakt.
De eerste UFO-waarnemingen waren een feit. Waren de Goden dan toch geen
astronauten, Herr Von Däniken ?




Had men nu gewoon een kip genomen, had men zich de moeite kunnen besparen
om er veren op te moeten kleven,
doch dit stuk lekker fauna moest destijds nog worden geïmporteerd.. In
plaats van een racket, wat zelfs niet kon worden
geïmporteerd vermits pas later uitgevonden (en geperfectioneerd, vooral
door onze Duitse vrienden in WOII), werden handen
ende voeten gebruikt, want die waren wel reeds al uitgevonden, voorhanden
zeg maar (ook de voeten)..
De Chinezen maakten er een yuppie-sport van (pré-tennis), enkel voor wie
het zich kon permitteren. Zij maakten immers shuttles door
geldstukken aan veren te verbinden, hoewel dit mogelijks ook omgekeerd kon
geweest zijn.
Ook in Amerika werden voorwerpen met veren eraan van heel lang geleden
teruggevonden, destijds Indiaantjes genoemd..
In de 19de eeuw bracht een Engelse kolonel een geslachtsziekte maar ook
een spel mee uit India, vergelijkbaar met wat we vandaag
wel eens een druiper noemen maar ook plachten te demonstreren, "Poona"
genoemd. Voor de kleintjes "My little Poona"..
Een variant daar en destijds was tevens trachten een pluim in de
tegenstander zijn kont te planten, India-nus genoemd.
John Baldwin (hij weer), speelde het spelletje ten slotte in 1873 op een
windstille namiddag op een landgoed in Badminton in Engeland,
en zo komt badminton uiteindelijk aan zijn naam (zoals ping-pong zeg maar,
doch zoekt u zelf maar op waar dat ligt).
In 1887 werden de eerste spelregels opgesteld (wat heeft John Baldwin dan
eigenlijk onnozel staan doen ?) en 6 jaar later (reken zelf maar uit)
was de eerste Engelse badmintonbond ter wereld een feit.
Daarna duurde het nog zowat een 100 jaar vooraleer in Neptune BCNeptunus
(wat is dat toch met die namen) door enkele enthousiastelingen werd
opgericht, met alle gevolgen vandien...

Dada Paradoxman...

...kan kort zijn vandaag, na een weekje als dit (hoogst vermoeiende zelf-motivatie op het werk) bevindt hij zich in een staat van "Paralytic Euphoria". Zoek maar op internet. Het is alsof de zon zich nestelt in zijn nieren: hij voelt het op en neer zijn ruggegraat. Het is alsof de maan zich vestigt in zijn lever: een gevoel van duisternis overheerst, onderbroken door een langzaam bewegende klaarte. Het is alsof de sterren zich meester maken van zijn hersenen: zoeven, tollen en draaien, of eerder nog ongecontroleerd vliegen.
Maar in wishful-thinking zijn we eenvoudig-weg niet geïntereseerd, en trouwens, we zoeken kunst, bzstz mzdzwzrkzrs, hoge kunst, geen lage sensatie.
Zoals er materieel niets anders bestaat dan energie, massa en de voortdurende wisselwerking ertussen; zo bestaat er maatschappelijk niets anders dan werken, studeren en kunst.

-Vragen, tot zover?
-Of het eerste met seksuele euforie te maken heeft?
-Die vraag komt altijd...
...blijkbaar eerder een universeel plezier... een periode van individuele contemplatie (paralytic) verstrengelt met een collectieve stemming van nieuwsgierigheid (euphoria).
Met de gewone alledaagse en nachtelijke stadsgevaren heeft het te maken, ja. Met het trotseren en uitdagen ervan en het zich ervan-afbakenen-op-gepaste-tijden. "Actieve rust" zou je het misschien kunnen vertalen.

Nou Grootmeester, eerlijk gezegd...

...sta mij toe toe te lichten. Want hoewel soms afgedaan als vroeg-middeleeuwse of laat-romeinse nonsens, leerde een bezoek aan Vaticaanstad in een vorig leven me dat er, zo rond 855 om iets preciezer te zijn, een vrouw was die zich aanvankelijk voordeed als Engelse monnik, en benoemd is geweest tot Paus Johannes I, Johanna zeg of denk maar. Pikant en aldus interessant detail daarbij is dat zij nogal van het frivole type moet geweest zijn, zeg of denk maar verder sexueel actief ende creatief, dermate dat zij tijdens een Paasprocessie niet enkel viel (zoals haar verlosser ooit eens voordeed), doch meer dan dat, ook beviel...

Voor dergelijke fratsen was de samenleving destijds nog niet rijp genoeg (terwijl we met huidige exemplaren al eens schalks kunnen refereren naar jeugdige kwajongensstreken), zodat zij prompt werd gestenigd.. Tot schande van de geestelijkheid uiteraard.

Barden trokken alras Europa rond, zingend "Give me Pope, Johanna", in onze contreien alras aangerand tot "Laat het vlas maar groeien", waarbij men het ongegeneerd over Johanna's beruchte bos schaamhaar had.

Alle gekheid op een stokje, die zij niet had, maar nieuwe Pauselijke kandidaten dienden sindsdien wel op een verhoogde troon met 'uitsparing' te gaan zitten, waarna de jongste deelnemer moest voelen of dit nieuwe exemplaar wel degelijk ballen aan zijn lijf had. Daarbij diende deze geestige, excuses geestelijke, luidop; desgevallend uiteraard, "HABET !" te roepen, vrij vertaald "Hij heeft !", waarna de overige geestelijken Gregoriaansgewijs "Deo Gratias", God Zij Dank, riepen !

Wat leren wij hier weeral eens uit en hoe moeten wij daar weeral eens verder mee, vraagt u zich schalks af ? Vroeger waren, herleest u ook mijn vorige geurrijke bijdrage, betere tijden. Na Johanna, en geschiedenis heeft dit ondertussen uitvoerig bewezen, was er nog enkel sprake van klootzakkerij.............................

Nou Grootmeester, eerlijk gezegd...

..een tweede

bijdrage speciaal ende in het bijzonder voor alle vriendjes van de poëzie,
Een tweede is soms de helft en een helft kan verschillen, leest u rustig
verder en zie
Een tweede kan ook wel eens een volgende zijn
is het een volgende pintje dan is dat nog zo fijn..
Voor wie alreeds bedenkelijk fronst doch toch maar verder leest
Weet goed dat u in dat geval terecht toch wat kopfschmerzen vreest
De auteur van dit hersenbraaksel in feite nog het meest..
Halfvol of halfleeg, met of zonder spijt ?
Maar onderweg, dat laatste zeker en voor altijd !
Maar waar naartoe,
met wie en hoe ?
Mijn lijfje bijna 40, grootmeesters lijfje zowat 50, maar is dat de helft
en de helft dan van wat ?
Na hoeveel pintjes wordt een mens al eens zat ?
Carrosserie en binnenwerk, al heel wat doorstaan,
Een groot onderhoud zou niet misstaan alvorens verder te gaan...
Wat is weten en wat is willen weten ?
Wat is de helft en wanneer is versleten ?
In de tijd van de Romeinen was 30 al behoorlijk oud
Maar toen werd er al eens wat veroverd, maakte een mens zijn medemens al
eens sneller koud...
Vandaag is alles zowat al veroverd, voorvaderen lieten weinig te veroveren
meer over
Vroeger waren vrouwen nog te veroveren, ook vandaag toch ietwat pover
Romeinse vrouwen gebruikten zo'n 30 verschillende geuren, elk lichaamsdeel
opende nieuwe deuren
Enkel en alleen om het liefdesvuur te doen branden
Toen mocht er nog eens gesnuffeld worden langs alle kanten
Eenmaal niets meer te veroveren brokkelt het Keizerrijk langzaam af
Eenmaal de hoop of illusie verdwenen dat het glas niet terug gevuld zal
worden staat men met één been in het graf...
Is het glas nu halfvol of halfleeg ?
Het antwoord ligt waarschijnlijk bij de inhoud die het kreeg..
Is dat bvb. Romy beschouw het dan als halfleeg met nog een halve lange weg
te gaan,
is het bvb. Jup. beschouw het dan als halfvol en komen er ongetwijfeld nog
enkele volle aan...
Voor wie me nu nog leest sluit ik gaarna af met wat goede raad,
zorg dat uw glas niet op de rand van de toog staat !
Want ook slechts halfvol gaat bij een foutje de helft teloor en da's
ambetant,
wat met liefde is gemaakt behandel je met verstand.. ..

Dada Paradoxman...

...welke persoonlijke en maatschappelijke keuzes moet hij maken? Hij leest deze week in De Morgen een intervieuw met kardinaal Daneels, Daneels zegde (onderandere) dat het tegenwoordig moeilijker is om keuzes te maken dan vroeger, in zijn jonge tijd. Daneels moet ongeveer even oud zijn als Keith Richards. D'p'doxman's lijf is qua leeftijd het dubbele van dat van Kim, die van Richards en Danneels zijn beide een dikke 10 jaar ouder dan het zijne.

Het zou kunnen dat keuzes-maken nu moeilijker is, je moet niet vergeten D'p'doxman stamt uit de periode toen de wereld nog duidelijk werd bedreigd door een mogelijke nucleaire oorlog. Voor de mensen die zich dat toen aantrokken laat dat zijn sporen na, ze maakten toen een keuze en betoogden massaal tegen-de-raketten.

De wereld wordt vandaag-de-dag evengoed bedreigd door een nucleaire oorlog, Japan bvb is nu bezig zich nucleair aan het bewapenen. Maar dat blijft gemakshalve in de mist-en-nevelen gehuld. En het feit dat tegenwoordig zoveel belangrijke zaken in de mist-en-nevelen zijn gehuld maakt keuzes niet gemakkelijker.

En perhaps is het daarom wel nuttig om inderdaad bij de Romeinen eens ge gaan gluren. Hij dacht concreet aan Marcus Aurelius, Romeins keizer van 161 tot 180, geen klein bier in die tijd.
Aurelius maakte toen-de-nog-steeds-toepasselijke opmerking: Geef mij de kalmte om de-zaken-die-ik-NIET-kan-veranderen te aanvaarden, de moed om de zaken-die-ik-kan-veranderen te veranderen , en de wijsheid een onderscheid te kunnen maken tussen die twee.

Hop hop en nu, keizer of geen keizer, verder.

Nou Grootmeester, eerlijk gezegd...

...zit ikzelve als ervaren pendelaar dikwijls eens op een zijspoor, mijn activiteiten te Brussel lenen zich hier trouwens ten zeerste toe...

Halfvol of halfleeg ? Waarschijnlijk het nec plus ultra der paradoxen, zelf had ik het tot nog toe hierbij telkens over mijn glas bier, prioriteiten zeg maar,

maar (dus) u ziet, er kan nog altijd iets bij, pure fysica zeg maar....

Verder pleeg ik ook soms wel eens laat thuis te komen, tracht daarbij in moeilijke omstandigheden ook wel nog eens te denken (denk ik), heb vooral veel goesting en hoop dat dat zo blijft (want dat was er eerst) en doe wel nog eens mijn ding en veeg daarbij mijn kloten aan de andere dingen..

Dada Paradoxman...

...was laat thuisgekomen, de late en nog een uurtje overgewerkt. Zij ligt al in bed, te lezen. Hij zet zich op de rand van bed, nog geen zin om te maffen en leest de Humo. Humo nr. 30/3490 met op blz 130 een intervieuw met Keith Richards.

In de tijd dat hij nog muziek luisterde had hij iets met de Stones.

Wat is het belangrijkste dat jij in al die jaren hebt geleerd? (Vraagt Kurt Loder, journalist voor Rolling Stone)

Richards << Dat ik een beter mens ben dan ik dacht. De buitenwereld mag je nog zo fantastisch vinden, als je jong bent denk je sowieso: 'Ik ben niks waard, ik ben maar een omhulsel.' Maar dat omhulsel raakt langzaam aan opgevuld, snap je? Tegenwoordig heb ik het gevoel dat ik halfvol ben.>>

Keith is dan wel ongeveer 12 jaar ouder dan Dada Paradoxman, maar toch, hij kan dat beamen. Hij geraakt ook langzaam opgevuld. Halfweg, zou kunnen. Maar sommige dagen, of eerder in sommige situaties voelt hij zich ook wel eens half gaar.

Paradox, Dada Paradoxman is voorstander van paradoxen.